Ode aan Bibian Mentel: een levende legende

Beetje, bij beetje nam je afscheid
Je was zo blij dat dat mocht
Je legde je bij het einde neer
Maar zolang het nog kon vocht je
Streed je voor nog vele beetjes meer
Je zei niet tot ziens
Maar tot de volgende keer
Met één been in het graf
Streed je voor twee
Je baalde, maar haalde eruit
Wat op dat moment nog kon
Je maakte herinneringen bij ‘het leven’
Genoot van wat je werd gegeven
Jouw agenda stond nog vol!
Geen tijd om te gaan
Dat was zo jij, zo bijzonder!
We hielden ons hart vast en we geloofden
Klampten ons aan jouw hoop vast
Wie weet, nog een week, een maand, een jaar…
Maar het was nog díe dag, die allerlaatste
Vaarwel, lieve dappere Bibian
Jij leeft voort in onze harten en hoofden
Daar blijf jij, op elk moment, in dierbare herinnering
In wat je zei, wat je deed, je onuitwisbare glimlach!
Attie Nijboer, 1 april 2021