Terug naar Actueel
Afscheid moeten nemen
Dat was hun teken, dat ze elkaar los moesten laten. Papa en dochter tot het laatst toe vier handen op één buik. Onderstaand gedicht stond centraal in het levensverhaal.
Vaardige handen
Ze hebben je gediend
Gekoesterd, lief gehad
Aangepakt, geld verdiend
Betrouwbare handen
Zeiden nooit, nooit
Ze droegen trouw jouw
Lasten en jouw lusten
Dierbare handen
Ze hebben glad gestreken
Ze hebben geplooid
Ze hebben geknepen
Vertrouwde handen
Ze hebben losgelaten , toen ze
Voelden en begrepen
Dat het tijd was voor de
slotakkoorden
Stille handen
Vertellen nu zonder woorden
Jouw verhaal, jouw dromen
Jouw reis door de tijd
Jouw handen
Zeggen ons dat voorbij is gekomen
Dat ze moeten rusten en berusten in
Dat bloei ook weer eindigt in vergankelijkheid.
Attie Nijboer,
17 mei 2023
Dit bericht is geschreven door Attie Nijboer
Attie Nijboer spreekt bij uitvaarten en geeft woorden aan het verdriet bij het afscheid nemen van een dierbare.
