De keiharde werkelijkheid van rouw

Vanaf jongs af aan krijg je te maken met rouw, groot of klein, we ontkomen er niet aan. En gelukkig is er tegenwoordig wat meer aandacht voor dan er ooit is geweest. Sociale media en kranten helpen daaraan mee. Ook in de literatuur is steeds meer te vinden en de literatuur wordt aangepast. Waar we vroeger uitgingen van vier onderdelen die je ‘even’ moest doorlopen wordt er tegenwoordig gesproken over ‘rouwarbeid’ en dat is voor een ieder uniek. Zoals Manu Keirse in zijn boeken beschrijft is het hard werken, echt hard werken. En er zijn rouwtaken beschreven, maar deze kennen geen vaste volgorde en hebben geen tijdsbesef.
En rouw bestaat niet alleen bij een verlies door overlijden, het is ook van toepassing bij verlies van gezondheid, verlies van werk, ongewenste kinderloosheid en scheiding bijvoorbeeld. En rouw is niet iets wat je verwerkt, het blijft een onderdeel van je leven. Het ene moment kun je de wereld aan en het andere moment staat de wereld op zijn kop. Dat hoort bij rouw en is doodnormaal. Als er geen aandacht is voor rouw kan dit uiteindelijk zorgen voor een burn-out. Voordat je burn-out raakt heb je al heel veel signalen van je lijf gehad, maar kunnen we deze nog voelen in de tijd van tegenwoordig. Buikpijn, knoop in je maag, steken in je borst kunnen tekenen van je lijf zijn dat het aandacht nodig heeft.
Voelen, echt voelen wat er in je lijf speelt is belangrijk voor je gezondheid. Je lijf heeft aandacht en liefde nodig. Een knuffel, jou hand in de mijne, een hand op je schouder of leunen tegen iemand aan. Niks zeggen, alleen maar voelen, want soms zijn woorden ook niet te vinden en is een knuffel meer dan voldoende. Gewoon even vastgehouden worden, mogen voelen. Je hoeft het niet alleen te doen! Vraag hulp en zeg wat jij nodig bent!

Dit bericht is geschreven door Frouk Jeske Abma
Verpleegkundige Frouk Jeske is levenseindebegeleider en vaardig op het gebied van lichaamsgerichte begeleiding bij rouw.