Terug naar Actueel

Ode aan een uitvaartverzorgster

Blog
Geplaatst op: 15 juni 2020
Jij bent uitvaartverzorgster in Heerde en omstreken. Vanuit het verre en vrij veilige Friesland krijg ik, bij benadering mee, hoe het moet zijn en moet voelen om temidden van die helse brandhaard je vak uit te oefenen.
wilde margrieten

Jij  bent uitvaartverzorgster in Heerde en omstreken. Vanuit het verre en vrij veilige Friesland krijg ik, bij benadering mee, hoe het moet zijn en moet voelen om temidden van die helse brandhaard je vak uit te oefenen.

Om nog het maximale te doen wat je binnen de coronaprotocollen gegeven is om op een humane en respectvolle manier een overledene uitgeleide te doen. En een steun en toeverlaat te zijn voor de naasten.

Ik heb dan regelmatig contact met jou over hoe het je vergaat. Je vertelt me hoe kaal en afstandelijk zo’n plechtigheid gehouden moet worden en dat het zo tegen je gevoel indruist. Ook dat je, met jouw collega’s,  zo verdrietig bent over deze manier van werken.

Ja, ik heb een beeld, probeer me er een voorstelling bij te maken, maar echt ervaren heb dit alles niet!  

Maar dat het loodzwaar moet zijn geweest proef ik uit jouw woorden, waarin de verslagenheid doorklinkt.

Gelukkig is er nu weer meer mogelijk en voel je je weer in je kracht staan om dat te bieden wat zo nodig is bij een definitief afscheid.

Hoe mooi is het dat je een herdenkingsbijeenkomst organiseert voor alle getroffenen van deze meedogenloze pandemie. Vooral de ouderen worden getroffen, maar evengoed dringen de gevolgen hiervan door tot in de hele gemeenschap. Het gemis blijft voorgoed een zwarte bladzijde.

En toch moeten jullie en willen jullie verder,  na stilstaan weer doorgaan en het leven omarmen.

Jullie planten een levensboom en geven na afloop  iedereen iets mee van tulpenbollen.

Blij en dankbaar ben ik dat ik met een paar troostregels het verdriet om gemis een beetje mag helpen verzachten. Het gedicht heet:

Plek van vertrouwen

Geef ons een plek
Vaste grond
Een bodem van
Liefde en aandacht
Geef ons dan rust 
Wat licht en lucht
Samen houden we de wacht
Tot we beiden de kracht vinden
In een nooit aflatend vertrouwen
Dat na het grauwe en het grijze
Met ons de hoop zal groeien
Dat met de tijd, op een dag
Onze kleurenpracht zal bloeien

Ik wens jou, Astrid Strijbos, en alle collega’s van Memento mori een hele fijne en troostrijke herdenkingsdienst. In gedachten ben ik bij jullie.

Attie Nijboer, 11 juni 2020

wilde margrieten

Betaalbaar - Betrokken - in de Buurt - Professioneel

Samen tellen onze verenigingen circa 150.000 leden: de Krêft fan Mienskip